Voordat Bunny de stilte doorbreekt met nieuwe info
Het Onderzoek
Jaarlijks worden in Europa 7 miljoen dieren gefokt en gedood voor hun pels. Luxe, mode, accessoires...maar tegen welke prijs? Achter elke bontjas of accessoire schuilt een dier dat alleen ellende heeft gekend en nooit een kans kreeg op een waardig leven. Het is tijd om dit te stoppen.
Een onderzoek van GAIA, uitgevoerd in januari 2025 in verschillende Europese landen, waaronder Polen en Roemenië, laat zien hoe het er écht aan toegaat in bontfokkerijen.
Wat werd vastgelegd, is geen uitzondering maar de dagelijkse realiteit van de sector. Toch wordt dit bont gewoon verkocht in België – in gespecialiseerde winkels, online en als onderdeel van luxecollecties.
Nertsen, vossen en wasbeerhonden zitten hun hele leven opgesloten in kleine kooien, hoog boven de grond zodat hun uitwerpselen naar beneden vallen. Met minder dan een vierkante meter leefruimte wachten ze hun einde af. De beelden tonen rijen kooien, strak op elkaar gepakt in eindeloze loodsen.
Deze kooien zijn van metalen tralies, zonder enige beschutting of comfort. De dieren staan dag en nacht op gaas, waardoor hun poten langzaam beschadigd raken. Wonden, infecties en constant ongemak, angst en frustratie maken deel uit van hun dagelijks leven.
In het wild leven deze dieren vrij, op een manier die aansluit bij hun soortspecifieke noden en behoeften, waardoor ze zich kunnen ontplooien. De nerts is een snelle jager die zich moeiteloos door het water beweegt en’ s nachts langs rivieren op zoek gaat naar voedsel. De wasbeer houdt zich schuil in vochtige bossen en zoekt bescherming in holen.
Wasberen worden vetgemest met een dikke brij en opgesloten zonder bewegingsruimte, zodat ze extreem zwaar worden. Hoe groter hun vacht, hoe hoger de prijs dat kopers ervoor betalen.
Hun enige waterbron is een drinkleiding, die vaak lekt of in de winter bevriest.
De leefomstandigheden in bontfokkerijen zorgen voor extreme stress, zowel lichamelijk als mentaal. Dit leidt tot gedragingen zoals:
De beelden tonen wasberen met een doffe blik, bewegingsloos en compleet uitgeput.
De dieren verlaten hun kooi maar één keer: op zes à zeven maanden, wanneer ze worden gedood, vlak bij hun kooien – een praktijk die nochtans illegaal is.
Afhankelijk van de diersoort worden ze gedood door vergassing, een gebroken nek of elektrocutie. Soms mislukt de elektrocutie, waardoor ze nog bewust zijn tijdens het villen.
“Hun leven bestaat uit overleven, lijden en sterven”
